Haal jij je eten uit het wild?
Terwijl ik aan het typen ben hoor ik achter mij het nestkastje hard sjirpen. Sinds een paar weken zit er een familie koolmezen is. De ouders vliegen af en aan met heerlijke insecten. En elke keer als de ouders aankomen vliegen begint het kroost om het hardst te sjirpen, hopende op een hapje spin of worm. De koolmezen ouders vinden het heel normaal om te moeten zoeken naar hun eten.

Wildplukken is populair
Een paar keer per jaar ga ik met een groepje mensen ook ‘de natuur in’ om te zoeken naar eetbare planten. De natuur die ik gebruik ligt gewoon in en rond mijn dorp. Zelfs daar is al heel veel eten uit de vrije natuur te vinden. Maar ook menig achtertuin heeft wel paardenbloemen, pinksterbloemen, madeliefjes, veldkers en zevenblad. Met deze ‘onkruiden’ heb ik een soort van haat / liefde verhouding. Ik haat zevenblad, maar als ik het dan weer heb geproefd als pesto vind ik het niet zo erg dat een plek in de tuin elke keer overwoekerd wordt door het zevenblad van de buurman.

Workshop wildplukken
Ik geef een workshop ‘eten uit de vrije natuur met proeverij’ en daarom heb ik in de loop der jaren veel uitgeprobeerd. Met missers zoals de zuringsoep en de zevenblad salade tot hele lekkere dingen zoals de pinksterbloemen kruidenboter en de brandnetel bladerdeegdriehoekjes met geitenkaas en daslook.

Zoeken in de natuur naar je eten is helemaal in. Er zijn wel is waar niet zoveel goede boeken voor beginners in het Nederlands, maar wel steeds meer mensen die hun kennis willen delen via leuke en informatieve workshops. Want wie wil er nou niet horen dat je fluitenkruid kan eten? Het jonge blad is lekker als toevoeging in salades. Maar het is ook een goede smaakmaker voor sperziebonen en in een omelet. (Let wel op, want het lijkt op het giftige hondspeterselie en dollekervel.)

Een aardig boek is ‘eetbare planten, bloemen en zaden uit de vrije natuur’. In het Engels zijn er meer boeken, kijk maar eens bij onze aanbevelingen bij Amazon.

Elk jaar probeer ik weer iets anders uit. Dit jaar was het paardenbloemenjam. Het gazon en de borders stonden er vol mee, dus ik hoefde niet ver om 250 gram bloemen te plukken. Na wat zoeken op het internet naar een geschikt recept ging ik aan de slag. Het verwijderen van de groene kroontjes kost veel tijd, maar na afloop had ik dan toch een mooie goud gele gelei met een heerlijke bloemige honing smaak. Een aantal recepten met planten uit het wild staan op mijn website. Die van de paardenbloemenjam komt hier zeker bij!